Er gebeurt altijd wat vooraf, in de kleedkamer van de scheidsrechter tref ik een bekend gezicht aan, maar kon het nog niet helemaal thuis brengen. Hij begroette me, gaf me een hand en zei: ‘Leeflang’, waarop ik snedig antwoordde: ‘Dank u’. Ik dacht hij me dat toewenste, maar het bleek dus zijn naam te zijn en ik herkende hem van het arbitrale trio die dienst had bij de laatste gewonnen wedstrijd van het eerste, alweer een poosje geleden. Dat moet dus in het oefenprogramma geweest zijn, een aardige kerel, maar bovendien een uitstekende scheidsrechter, die echt wel het niveau aantikte van ondergetekende, maar ik loop vooruit op de zaken.

Als verslaggever heb je natuurlijk een horloge nodig om te weten wanneer wat gebeurde, maar Dirk Pansier, die scheidsrechter was bij het 3^e, was zijn klokje vergeten (hoe verzin je het) en ik heb hem aldus mijn tijdwaarneming aangeboden. Dus ik vroeg of Edwin Kops mijn secondant wilde zijn, dat ging bijna de hele wedstrijd goed, een kwartier voor tijd kwam hij in gesprek met een dame waardoor hij de belangstelling voor de wedstrijd helemaal verloor, maar toen ben ik verder op tijdschatting gegaan, we gaan beginnen:

Het was een wat lang intro, en dat heeft ook te maken met de eerste helft, ik ga zo meteen wat kleine feitjes opnoemen die ik normaal gesproken niet eens zou noemen, maar de 1^e helft was niet erg spectaculair, soms zelf saai. De teams waren redelijk tegen elkaar opgewassen maar het gebeurde allemaal wel in heel gezapig tempo, hier de opsomming van Blauw (WHC) tegen Oranje (SDC) van de ‘hoogtepunten’:

8: Mooie actie Dael, slap schotje Brian

13: Schot 2^e lijn van WHC hoog over

14: Vrije bal van ons in de buik van een verdediger, bal kwam wel terug uit de buik.

19: Schot WHC 2^e lijn, naast

25: Corner van hun levert niks op

30: Schot 2^e lijn (weet niet eens of het van ons of van hun was, niet opgeschreven)

34: 1^e echt grote kans, Brian passt op Dael, zijn inzet helaas ongedaan gemaakt door hun keeper.

37: Gevaarlijk schot WHC, net naast

43: 2 gevaarlijke momenten: foutje Hessel bijna dodelijk, Ivo redt op de lijn; indraaiende vrije trap WHC wordt op de paal gekopt, daarna nog een ongevaarlijk schot Dael.

In de rust liep ik op met de scheids, en voordat ik wat kon zeggen, zei hij dat hij 2 minuten verloren tijd had bijgetrokken, dat ik niet moest gaan zeuren over blessuretijd als er geen blessures waren geweest, daarmee aangevend dat hij mijn vorige verslag had gelezen.

In de tweede helft moest het dan maar gebeuren, met Tim Schep (even overgekomen van het 3^e  en daar is hij eigenlijk veel te goed voor) voor Kevin (was er niet helemaal bij vandaag had ik het idee, kreeg niet het idee dat hij voetbal heel leuk vond vandaag tenminste) kwam er duidelijk meer snelheid in de as van het veld en dat zag er veelbelovend uit, gelijk maar een lekker schot op de keeper, in de 50^e minuut is er ook wat gebeurt maar dat kan ik niet meer lezen dus we gaan gewoon door met de 53^e minuut als er paar gewonden zijn gevallen omdat Thom als een tank even opmarcheerde. De mooie blonde dame die hier de verzorging doet begon aan een uitgebreide massage, waar we gewoon jaloers op werden, maar dat heeft niets met voetbal te maken natuurlijk. (o ik weet alweer wat er in de 50^e minuut gebeurde; ze probeerde Hessel zijn kop er af te schieten, mooi niet gelukt, doe dat effe lekker met jullie eigen Hessel zulk soort geintjes. Ja, zij hebben ook een Hessel vandaar.)

In de 59^e minuut gaan we bijna de voorsprong aantekenen, de scherpe voorzet van Dael wordt echter door Tim naast gegleden, maar het was een kansje; als er geen spanning in de pot zit, zal ik er zelf wel even voor zorgen denkt Tristan, een enorme fout van hem wordt bijna fataal, maar Tristan weet de situatie zelf te bezweren. We konden weer uitademen; maar hij is niet de enige die een fout maakt gelukkig, een wel zeer slechte bal van een WHC’er komt in de voeten van Dael die er wel raad mee weet. Hij laat dit buitenkansje niet onbenut en schiet ons in de 62^e minuut naar een 1-0 voorsprong.

Maar 2 minuten later is de euforie alweer weg, in een schijnbaar ongevaarlijke aanval, meent een WHC’er een schotje te moeten lossen, tot grote ontzetting zien we de bal precies door de beentjes van Tristan rollen het doel in. Hij voelt zich niet zo lekker nu, denk ik, kan gebeuren Tristan. Het spel golft nu op en neer, we laten het initiatief aan WHC, maar blijven loeren op de counter, met de aanvallers die in het veld staan kan dat best eens goed uit gaan pakken.

Er ontstaat een open wedstrijd, die steeds boeiender wordt voor het publiek, zouden we het punt gaan consolideren of voor de volle winst gaan? In de 69^e minuut knalt Tim naast uit een counter, en even later komt een afgemeten diepe bal ook in diens voeten, maar geen succes. In de 75^e minuut de eerste gele kaart aan het adres van WHC aan een speler die Dael probeerde af te stoppen; aan beide kanten vallen wat mooie schoten te noteren, zonder goed gevolg.

We kruipen naar het einde, en ik denk dat de meeste SDC’ers nu denken: ‘Laten we hopen dat we dat punt behouden’, maar dan schrijven we de 86^e minuut, als er weer een counter wordt opgezet, de bal komt op rechts in het strafschopgebied bij de geheel vrij staande Thom, die zich niet bedenkt en verwoestend uithaalt, de ontlading is groot, op het moment dat je denkt dat we tevreden moeten zijn met een punt, staat plotseling de volle buit binnen handbereik. (2-1)

Er volgt nog een enorm  spannende slotfase, waarin Stijn nog bijna een eigen doelpunt maakt, de bal gaat echter via de vingertoppen van Tristan tegen de paal, en redt Ivo daarna voor de 2^e maal van de lijn. de moegestreden Gert Jan (vakantie nog in de benen) wordt nog vervangen door Roald zelf en zo bereiken we de eindstreep met het volle pond op zak. we zijn allemaal heel blij als de uitstekend leidende heer Leeflang (nog maar een keer gezegd, je weet nooit waar het goed voor is).

Ik heb geweldig genoten van ons 2e, die zich voor 120 % heeft ingezet om dit resultaat voor elkaar te boksen tegen WHC, die misschien iets te weinig kregen met nul punten, maar ‘who cares? That’s soccer!’, een lekkere start van de competitie waarin Thom gekroond werd tot matchwinnaar.

Elbert Grift