In Bennekom aangekomen kregen we (spreek even namens de groep) te horen dat de KNVB scheids van dienst het af had laten weten en wij genoegen moesten nemen met een clubscheids. Nou kan een clubscheids best goed zijn (ik fluit zelf ook zeg maar), maar deze heeft ons feestje behoorlijk verpest. Wij waren echt niet de mindere ploeg en met een beetje mazzel had Dael er 2 kunnen maken, maar dat gebeurde niet. Sterker nog, hij kreeg 2x geel (onterecht zoals ik begrepen heb) dus moesten we ruim een helft met een man (en niet de minste) minder, bovendien had het ook nog consequenties voor de wedstrijd van vandaag, want er volgde automatisch een schorsing. Nou lekker; dat we uiteindelijk met 6-0 afdropen heeft de scheids vast een hoop biertjes opgeleverd, meer wil ik er niet over kwijt.

Toen ik even een krukje was halen in de kantine (na een QR check van de strenge BOA Dirk, oftewel Maarten de Bruin) liep ik de scheidstrechter van vandaag tegen het lijf, geen onbekende. Het was namelijk de heer Richard Teunissen en familie van Ab en Jeffrey als ik me niet vergis. In het verleden heeft hij wel vaker bij ons gefloten en hij heeft min of meer een vriendenstatus weten te krijgen, dat verklapte we uiteraard niet aan onze tegenstander. Toch kon ik het niet laten om hem mede te delen dat hij vandaag zijn kaarten op zak moest houden (voor ons althans, voor SDVB maakt niets uit), en hij glimlachte een beetje door zijn vale baartje als een halve zachte, dus dat zat wel snor voor vandaag, daar ging ik tenminste wel vanuit.

Een aantal gezichten bij het team die we niet gewend zijn erbij te hebben vandaag, zo was daar Kevin Verkade van JO19-1, Bertho Arendse (keeper) en jongens die eigenlijk gewoon in het 2^e horen te zitten (maar nu in het 3^e) Lars Bakker en Rowan de Boer. Daarmee moesten we  het vandaag doen; SDVB had ook een keeper van de O19-1 onder de lat en de grensrechter van de vorige keer was nu gepromoveerd tot coach, omdat hun eigenlijke coach feest aan het vieren was in Cancun, Mexico. De grensrechter die er nu stond kende ik niet, maar die kon je niet over het hoofd zien zeg maar, laten we hem maar Ton noemen, een naam die me zomaar te binnen schiet.

Terwijl het 1^e zijn 2^e wedstrijd op rij aan het winnen was op veld 1, gaan wij op veld 3 van start. Het is een onzekere start van ons; in de 2^e minuut verprutst Gert Jan de bal, maar de Barnevelders zijn nog niet alert. In de 4^e minuut gaat een schot van hun over, we bakken er heel weinig van en komen nauwelijks aan voetballen toe. In de 8^e minuut nog wel een schotje van Brian, dat geen naam mag hebben, verder is het alleen SDVB wat de klok slaat. vooral nummer 11 van hun is een enorme plaaggeest voor ons en het regende dreigende situaties en een doelpunt kon ook niet uit blijven. In de 10^e minuut een corner die panklaar wordt gelegd en via een perfecte kopstoot werd de 0-1 tegen de touwen gejaagd, van de zijkant leek het alsof Stijn dat doelpunt maakte, en bij navraag bleek dat ook zo te zijn. Waarom doe je dat niet aan de andere kant, Stijn? je kunt het wel, zo te zien, een eigen goal om de wedstrijd open te breken, hoeveel ellende zou ons nog meer te wachten staan?

Maar wel beroerd natuurlijk als je zo achter komt, niet dat het onterecht was, maar dit was wel zuur. maar er zijn nog 80 minuten te gaan, we komen echter maar niet onder de druk uit. alles speelt zich zo’n beetje op onze helft af, 2 minuten na de goal weer een grote kans voor SDVB, en 3 minuten later weer als Lars simpel wordt uitgespeeld en de bal op de paal belandt. Het is in deze fase alleen maar tegen houden en hopen dat het tij gaat keren, maar voorlopig ziet het er nog niet naar uit. Er volgen nog wat schoten uit de 2^e lijn en eentje vlak over de kruising, op het halfuur nog een superkans en dat alles voor de bezoekers, we komen er simpelweg niet aan te pas. Even later moeten we toch constateren dat we een engeltje op de paal hebben zitten (niet te veel over nadenken dit zinnetje anders wordt het wat schunnig) als de bal weer het aluminium paal kust en er weer niet ingaat.

Op het moment dat we langs de kans verzuchten dat we blij mogen zijn dat het maar 0-1 is, geeft Kevin (Koppe in dit geval) aan daar heel anders over te denken. Pardoes staat hij voor de keeper voor onze 1^e echte kans en hij bedenkt zich niks en prikt de gelijkmaker binnen, en dan ook nog vlak voor het rustsignaal, dat is toch prachtig, totaal tegen de verhouding in maar ‘who cares?’, dat is ook voetbal. Het had nog erger gekund voor SDVB, als diezelfde Kevin nog een dot van een kans krijgt, maar de bal krijgt net te weinig krul mee, nou dat is wel een hele mooie opsteker.

We gaan maar gelijk door met de 2^e helft, de eerste kans is voor de bezoekende ploeg maar Bertho staat op zijn post, gelijk er achteraan nog een vrij grote kans en weer is Bertho paraat om erger te voorkomen, maar in de 48^e minuut is Gert Jan dichtbij. Hij controleert de bal een beetje verkeerd, of eigenlijk helemaal niet, anders had het maar zo een doelpunt op kunnen leveren, we kunnen wel constateren dat we wel een stuk beter zijn gaan voetballen, niet dat we de bovenliggende partij werden, maar het zag er in ieder geval wel een stuk beter uit.

In de 60^e minuut hebben we weer heel veel geluk als de lat ons ter wille is, de scrimmage daarna levert ook niet veel op. De jongens uit B. krijgen hem er maar niet in, aan de andere kant produceert Hessel nog iets wat voor een schot door moet gaan, maar daar worden ze niet zenuwachtig van, zo langzaam aan begin je te denken dat we maar zo een puntje zouden kunnen overhouden aan dit duel, maar we zijn er nog niet en dat is zachtjes uitgedrukt, want er is een drama in wording.

Een makkelijk gegeven vrije trap in de 67^e minuut tegen Rowan iets buiten de 16 doet het tij nu echt keren. Waar iedereen wel rekening mee had gehouden, gebeurt nu, de bal gaat door de muur en belandt achter de verbouwereerde Bertho, die de bal dus uit het net moet plukken en dan moeten we gaan forceren en dat gaat ons niet goed af.

Een ogenschijnlijke prima tackle van Ivo wordt met een vrije trap bestraft, tot verbazing van de dader zelf, die daar nog iets op meent te moeten zeggen en krijgt hij van Richard (de scheids voor diegenen die dat zijn vergeten) geel en roept daarbij: ‘Als je zo graag geel wilt hebben, dan kun je het krijgen’, (nou rustig, rustig mannetje!! Je verbreekt hierbij onze belofte dat je geen geel zou geven), maar even later is het helemaal raak als de 1-3 valt en Ivo heel vriendelijk vraagt aan de scheidsrechter: ‘Moet je niet meejuichen?’. Nou niks mis mee toch? Dan kun je als scheids 3 dingen doen: 1) Inderdaad meejuichen als een soort Eric Braamhaar, maar dat zal een eventueel meegereisde rapporteur niet zo leuk vinden, 2) schouders ophalen, glimlachen en door laten spelen, ene oor in andere oor uit, dat had hij moeten doen of…. 3) geen gevoel voor humor tonen en nog een keer geel geven, en dat deed hij dus. En zo kon Ivo gaan douchen en daarmee was de wedstrijd definitief gestreden, al was hij dat al na de 3^e goal natuurlijk. de heer Teunissen snapt natuurlijk wel dat zijn vriendstatus nu helemaal van de baan is, je moet niet aan mijn bloedjes komen ex-vriend, dan word ik hels.

Het laatste kwartier hoeft niet meer te worden beschreven, de Barnevelders toonden terecht geen medelijden en haalden ons helemaal door de mangel, in de laatste paar minuten werd er nog 3 keer door die gasten gescoord, en zo kwam de eindstand op een vervelende 1-6 uit en dat had ik op basis van de 1^e helft misschien verwacht, maar halverwege de 2^e helft absoluut niet. Het zij zo, het is niet anders. We hebben natuurlijk wel verdiend verloren dat dan weer wel, gauw wonden likken en op naar Aalten waar we dinsdag onze inhaal moeten spelen, daar zal echter geen verslag van komen omdat ik er niet bij kan zijn, jammer voor jullie, maar helaas.

Elbert Grift