Dat was even slikken afgelopen zaterdag tegen Zwart-Wit F4. Dit team was goed...en net iets te goed voor onze blauwe leeuwen. Achterin hadden die zwartwitten het slot er aardig op en voorin een razendsnel spitsje met als gevolg een uitslag van 0-3.   Maarrrrr....we hielden het lang vol. Helaas kwamen we toch met 0-1 achter. We lieten vervolgens toch ook nog een paar kansjes liggen en als die er dan niet in willen.....tja dan wordt het heel lastig.   Albert en ik waren het over eens...aan de inzet heeft het niet gelegen. Dit zwartwitte team was nu nog ff een maatje te groot. We begonnen heel goed en hebben het lang vol kunnen houden. Achterin hebben wij het over het algemeen goed op orde natuurlijk met ons vrouwelijke duo. Voorin konden we niet die vuist maken die we moesten maken. Om met Peter (vader van Luca) zijn woorden te spreken: het ontbrak ons aan stootkracht voorin. Voorin kwamen we er niet door heen. Ik denk dat ik het dan aardig samenvat. De kids gingen, ondanks dat ze het helemaal niet gewend zijn, heel goed om met dit eerste competitieverlies. Beter dan de leiding leek het wel. We hebben toch weer van de toppertjes genoten. Het blijft een feest om die gastjes bezig te zien natuurlijk. En verliezen hoort er af en toe bij helaas, al blijven we werken om dit te voorkomen. We worden zeker niet van de mat getikt. De volgende keer tikken wij die ventjes weg natuurlijk. Ik zag vanavond op de training al menige pass netjes aankomen en de ballen schoten er links en rechts in. Hierbij maak ik direct ook van de gelegenheid gebruik om Peter Ploegmakers (vader van Luca) te bedanken. Hij is de man die op de maandag ons nageslacht een stapje verder helpt naar een glansrijke voetbalcarrière. Doordat Albert maandag op de trainingscursus te Zutphen zit, heeft Peter zich opgeworpen om deze taak van hem over te nemen.   Daarentegen zie je de trainingen op donderdag met de week professioneler worden. Albert zijn cursus werpt zijn vruchten nu al af. Die overwinning komt vanzelf.