Voorafgaand aan de ontmoeting met Nunspeet, moesten we (althans een deel van ons)tussendoor nog een keer vriendschappelijk aantreden tegen en in Leusden voor onder de 17. (RODA); Het was onvoorstelbaar mistig deze woensdagavond (gelukkig wel zeer plaatselijk alleen op het veld) zodat de toeschouwers niet alle doelpunten meekregen  in deze nutteloze en kansloze missie,tenminste dat vind ik, waarbij Jorn ook nog  geblesseerd raakte, maar goed dat even terzijde

We constateren  dat we een buitengewoon seizoen draaien qua doorgaan, er is nog niets afgelast, ook nu is het weer schitterend weer, wel koudachtig, maar wat wil je, Sinterklaas is al in het land met zijn gevolg

We mochten zowaar op het hoofdveld; gelukkig waren de ouders van Rob er ook tijdig, want die moesten zijn scheenbeschermers meenemen, vroeger moest je dan op de bank beginnen, maar voor Rob maken we uiteraard een uitzondering.

We begeven ons naar datzelfde  hoofdveld, en ik hoor de leiding al bedenkelijk fluisteren: ‘O, die scheids weer, die gaf Dave en Okke rood bij Robur et Velicitas, als dat maar goed gaat vandaag,’, maar goed we zullen het voetballen toch zelf moeten doen, of we nou wel of niet een oor aan worden genaaid, laten we daar in ieder geval niet op vooruit lopen, wat ik als schrijver natuurlijk wel doe.

De aanvang is daar om 14.31 uur volgens het scorebord en we hebben er goed zin in dat blijkt uit het gebodene, we spelen heel goed, we zijn heer en meester, Nunspeet krijgt geen poot aan de grond en we moeten alleen wachten op treffers, van hun kant was het gewoon (nog) niks, het leek een beetje laf Italiaans voetbal, maar daar horen kansen bij en die waren bij hun ver te zoeken, dus die vergelijking gaat mank.

De eerste kans dient zich aan, via een prachtige aanval komt de bal op de kruin van Wouter, maar helaas als een stervende zwaan gaat hij naar de grond, en de bal vliegt over;  daarna is Erwin aan de beurt maar die weet zijn inzet gekeerd door de goalie, nog een kans uit een corner, Daniel kopt mis, weer Wouter die zijn harde uithaal ziet gestopt, het kan toch niet uitblijven mag je denken, en dat is ook zo.

We krijgen gelukkig alle ruimte om van achteruit op te bouwen en als we dat op een manier doen zoals vandaag komt er nog een hoop leuks op onze weg, Ivo stuurt Wouter diep, Wouter zet Chris aan het werk en die laat weer eens zien waar hij voor aangenomen is, diagonaal verdwijnt de bal, de binnenkant van de paal licht toucherend, het doel in voor de 0-1, meer dan verdiend, al had het nu al 0-3 moeten zijn, maar als je daarover gaat zeiken, dan ben je een kniesoor, er zouden zich heus nog wel meer kansen aan dienen.

En dat gebeurde ook, uit een corner van Wouter, hij komt weer ouderwets veelvuldig in het verhaal voor, komt de bal bij Kai, en die ziet precies hetzelfde als ik zie, namelijk een gat van heb ik jou daar, hij moet hem er nog wel in plaatsen, maar dat kun je aan onze Zeewoldenaar wel over laten, het staat 0-2, een onvoorstelbare weelde voor ons, alleen Unicum verliep voorspoediger, en dat moet gezegd, ik heb dit seizoen nog niet zo’n goede eerste helft gezien; enige smetje is de tegentreffer die we vlak voor rust moeten incasseren, goedgekeurd door de scheids na een vlagsignaal van Meo voor buitenspel, en ik begin weer op te tellen, Chris wordt aan zijn shirt vast gehouden, niet gefloten, Daniel wordt afgefloten voor off-side, onterecht, Michael krijgt een aanslag op zijn enkel te verwerken, ingooi, tot nu toe een onvoldoende voor de referee, maar goed niks aan de hand, want we staan voor met 1-2.

De tweede helft vangt aan en de verhoudingen zijn iets gewijzigd, Nunspeet heeft duidelijk iets te horen gekregen in de rust,krijgen iets meer in de melk te brokkelen, maar wij weten alles keurig tegen te houden, al moest Rutger binnen 10 minuten al vaker in actie komen dan de hele eerste helft, het wordt wel wat benauwder allemaal, de controle is ook niet meer van dien aard, Erwin krijgt nog (terecht) geel en daarna komen we nog een paar keer goed weg, een schermutseling wordt bijna fataal, en Kevin moet nog het uiterste van zichzelf vergen, maar hij ziet zijn inspanning beloond, de bal rolt via de doellijn, via de paal miraculeus langs de paal, aan de goede kant voor ons wel te verstaan.

Het wordt nijpend, ik voel een spanningsbal in mijn buik, de zenuwen presenteren zich als een zweetplekje op mijn hardplastic stoel, het heeft zich een weg gebaand vanuit mijn bilspleet via mijn broek naar buiten, en dat is meestal geen goed teken, en ook nu niet, het einde nadert en inmiddels spelen de Nunspeters met 12 man (de scheidsrechter heeft zich bij hun gevoegd en maakt de meest rare beslissingen in ons nadeel) als een diepe bal door ons niet goed op waarde wordt geschat,de bal komt voor, Rutger stopt nog wel, maar ziet de rebound toch achter zich verdwijnen, volkomen onnodig staan we met 2-2 gelijk, nu zorgen dat we niet nog verder in de malaise komen.

Dan wordt praten van Wouter( diep op de helft van de tegenstander) bestraft met geel en een vrije bal vlak bij ons strafschopgebied, mijn bloed begint te koken, hoe kan dit nou weer?, vraag ik me af, nou ja u raadt het al, ook deze inzet vliegt er hotseknots in en we staan achter met 3-2 in de slotfase,Wiltsangh ontploft, Nunspeet viert het alsof de wereldbeker is gewonnen en eerlijk is eerlijk, dat zouden wij andersom ook gedaan hebben.

Toch hebben we nog een paar minuten, Anton komt de 16 binnen en wordt keihard gechargeerd, maar een penalty (wat terecht zou zijn geweest) ho maar, daar wenste dat mannetje met de fluit niet aan mee te werken.

Albert verzocht mij om het een beetje netjes te houden in mijn verslag rondom de leidsman, iets waar ik 100 % in geslaagd ben al terug lezend, ondanks dat hij er een potje (zeg maar POT) van maakte en ik hem helemaal had af moeten branden, maar dat doe ik dus maar niet, ik kan mijn emoties gelukkig goed in bedwang houden.

Met deze nederlaag krijgen we veel en veel te weinig,  al hebben we dat dan ook wel weer een beetje aan ons zelf te danken, door er in de 1^e helft veel te weinig te scoren, en Nunspeet kunnen  we ook niets te  verwijten, want die hebben er wel gewoon 3 ingelegd, dat hebben ze dan wel zelf gedaan, dat dan weer wel.

Ondanks de nederlaag vond ik het een van de beste wedstrijden van het seizoen, we staan ook veel te laag mijns inziens.

Een ontgoochelde

Elbert Grift